Osmanlı Makinalı Tüfek Kolordusu el Şeria Gazze Çizgisi; 1917

Habertürk müellifi tarihçi Murat Bardakçı’nın yazısı;

GAZZE’DEKİ BİRİNCİ TÜNELLERİ İNGİLİZLERE KARŞI SAVAŞAN MEHMETÇİK AÇMIŞTIR

Gazze’de büyük dram devam ederken, haber siteleri HAMAS milislerinin bir İsrail tankını imha manzaralarını verdiler: Bölgenin altında örümcek ağlarını andıran ve kilometreler uzunluğu uzanan tünellerden çıkan milisler, birkaç yüz metre ilerlerinde duran bir İsrail tankını roketatarlar ile havaya uçuruyorlardı…

İsrail’in Gazze’de saf halkın da gaye olacağı bir kara operasyonu başlatmasının önündeki en büyük pürüzlerden birini teşkil eden tünellerin birinci sefer Birinci Dünya Savaşı sırasında askerlerimiz tarafından ve İngiliz birlikleri ile gayret niyetiyle açıldığını bilir misiniz?

Falih Rıfkı Atay, kaleme aldığı ve Ortadoğu’yu kaybedişimizin acıklı kıssasını en eksiksiz halde nakleden eser olan “Zeytindağı”nın Gazze Muharebeleri’ni anlattığı kısmında, üzerinde türbelerin bulunduğu bir doruktan bahseder ve askerimizin mezarların altına sekiz adet tünel açtığını, subayların top atışlarını bu tünellerden geçerek yönetim ettiklerini muharrir. Sonra, İngiliz bombardımanının tünellerin ağzını kapatması üzerine Mehmetçik’in toprağı nasıl tırnakları ile kazdığını kıssa eder!

Zeytindağı’nda anlatılan ve Türk askerlerinin “Mantartepe” dedikleri yerde Pir Ali Mantar ile Gazze’nin birtakım önde gelenlerinin mezarları vardır ve altında tünellerin yeraldığı arazi, artık çabucak hergün İsrail bombalarının can üstüne can aldığı “Şucâiyye” mahallesidir!

HEPSİ ŞEHİD DÜŞTÜ!

Şimdi, Mantartepe ile altndaki tünellerin öyküsünü “Zeytindağı”ndan, Falih Rıfkı’nın nefis Türkçesi ile motamot naklediyorum:

“…Önümüzde, Gazze’nin bütün kısa dağlarına ve düşmanın cephesine hâkim, külâha emsal bir küçük zirve var. Bu dorukta Pir Ali Mantar’ın çıplak türbesiyle iki meyyit ağaç duruyor, Gazzeliler değerli adamlarını da Pir Ali Mantar’ın kutsal toprağı etrafına gömmüşler.

Kısaca, ‘Mantartepe’ denen bu toprak çıkıntısı, Gazze Muharebeleri’nde unutulmaz bir isim bıraktı. Cephemizle karşı cephe ortasında en elverişli tarassut yeri burası idi, Arap mezarlarının altında sekiz tünel deldik, bahadır tarassut zabitleri bu tünellerden geçip top ateşlerini yönetim ediyorlar.

İkinci Gazze Taarruzu’nda İngilizler karadan ve denizden en ağır toplariyle üç gün Pir Ali Mantar’ın doruğunu dövdüler. Dehşetli bir gürültü ile toprağı karıştıran mermiler altında ufak doruğun irtifaı birkaç metre azalmış, ateş altında bir yanardağa benziyen zirve toz, toprak, sarı ve siyah dumanlar içinde boğulmuş idi. Kaç kere türbe, mezar, ağaç ve taş kesimleri ve yıllardan beri ılık mezarlarının içinde uyuyan ölülerin kemikleri bize kadar geldi.

Bir topçu zabitiyle bir telefoncu nefer, arasıra kopan bir telefon teliyle canlılara bağlıydı. Bazen yıkılan toprak tünel ağızlarını kapıyor, zabitle nefer nefeslerini boğan bu dar kanalın içinde menfezleri yine tırnaklariyle açıyordu. Bir tarassut mevkii tamamıyla yıkıldığı vakit toprakların altında saatlerce el ve bedenle uğraşıp öbür mevkie geçmek lâzımdı. Onlar hiçbir gün bu cehenneme isyan etmediler. Dünyanın en büyük itidâliyle üç gün üç gece İkinci Gazze Harbi’nin batarya ateşlerini yönetim ettiler.

Mantartepe, İngilizler’e o kadar kuşku verdi, ki biz terkettikten sonra da üstündeki bir taşın hareketine karşı yüzlerce mermi attılar.

Şeyh Ali Mantar’ın doruğu altında sebat eden tarassut zabitleriyle neferler, Gazze günlerinin sahiden en büyük kahramanıdırlar.

…Biliyor musun, bu kadar tazyik hangi kuvvet önüne toplandı?

32. Alay’ın 11. Bölüğü cephesine!

…Tarih bu türlü kahramanların isimlerini yazmaz ancak İkinci Gazze Muharebesi’nin son gününü görenler 11. Bölüğün ismini unutamazlar”.

PAŞALARA ÇOK ZAHMET OLACAK LAKİN…

İsrail bombalarının çoluk-çocuk, kadın-erkek demeden çabucak hergün canlar aldığı Şucaiyye’yi veyahut bizdeki ismi ile Mantartepe’yi biz 1917 Kasım’ında 32 Alay’ın 11. Bölüğü’nün son neferinin de yıkılmasından sonra işte bu türlü kaybettik…

İsrail’in artık günahsız Gazzeliler’e yaşattıklarını gördükçe kahrolup lânetliyoruz ancak, problemin bizi alâkadar eden bir öteki kıymetli tarafı var:

Gazze’de yaşananlar haftalardır televizyonlarda birinci haber oluyor ve Filistin sıkıntısını bilenler ile bilmeyenler daima birarada, geceleri saatler uzunluğu ekranlarda Gazze’den bahsediyorlar…

Konuşmasına konuşuyorlar da, bundan 106 sene evvel bir kan ve gözyaşı tufanı içerisinde terketmeye mecbur kaldığımız Gazze’de canlarını veren ve artık birçoklarının mezarı bile kalmamış olan binlerce askerimizin bahsetmek kimsenin hatırına gelmiyor…

Basımızın hâli ve programlara beraberce çıktıkları uzmanlar ortasında binbir afra-tafra ile başına geçtikleri haritadan Kudüs’ü bir bakışta bulamayıp arayıp duran allâmelerin bilgi düzeyleri aslında malûm…

Ama, çabucak her programa artık emekli paşalar da katılıyor ve verdikleri askerî malûmat ile dinleyenleri irşâd buyuruyorlar…

Paşalarımız, İsrail’in artık can pazarına çevirdiği Gazze’de bir vakitler onbinlerce Mehmetçik’in de can vermiş olduğunu millete hatırlatmayı düşünseler sanki çok büyük zahmete mi girmiş olurlar?